
Het is stil aan het worden. Onze weidevogels zijn vertrokken. Zoals de grutto die na een lange, non-stop vlucht van 4000 km weer geland is in West Afrika, waar wél genoeg te eten is. Als je deze vogels menselijke eigenschappen zou toedichten, denken ze:
“Wat een waardeloos broedseizoen. Ook in de Oudorperhout nauwelijks een broedsucces. Er waren geen insecten als voer voor onze kleintjes omdat er geen bloemen en kruiden groeiden. En zelf konden we met onze lange snavels de keiharde, droge grond niet in om wormen te vangen. Onveilig was het ook. Het grasland werd weggevreten door honderden ganzen, zodat er geen bescherming meer was, de eieren opgepeuzeld door onder andere (kok)meeuwen en kraaien. We zijn daarom vroeger dan anders vertrokken en familie van ons is zelfs al voor de leg op de wieken gegaan. Dit was de lange reis niet waard”.
Het is stil aan het worden. De lijsters en merels zijn gestopt met zingen. En ook de mensen zingen niet veel meer. Na een periode van lock-down werden de bewegingsbeperkingen steeds meer afgebouwd. Tot nu. Verdere vrijheidsbeperkingen zijn voor tenminste 4 weken ingevoerd. Voor sommigen van ons zal de komende periode (weer) een beproeving zijn. Voor een ander is de last minder.
Hopelijk kan je deze herfst nog genieten door een wandelingetje te maken door onze ook nu mooie Oudorperhout. Houd je aan de afspraken en spreek indien nodig elkaar respectvol aan.
Helemaal geen leuk nieuws deze keer? Zeker wel. September was de maand met bijzondere prestaties. Op de 13de (!) is er nog een koolmeesjong uitgevlogen in Amsterdam en een rosse grutto heeft het bijna het wereldrecord lange-afstand-vliegen gebroken: meer dan 12.000 km non-stop van Alaska naar Nieuw Zeeland.